تاریخ سند: 3 بهمن 1336
موضوع: درباره شکستن شیشه‌های بانک صادرات شعبه گلپایگان
متن سند:
سند شماره 114
از: ۱۰ ف تاریخ: 3 /11 /36
به: ۱۰ ه شماره: 2965 /10 ف
موضوع: درباره شکستن شیشه‌های بانک صادرات شعبه گلپایگان
شب گذشته در گلپایگان شایع شده بود که ۵۵% از سهام بانک ایران را یکی از بهائیان خریداری کرده و چون علمای قم این شخص را می‌شناسند که بهائی است، لذا در قم با بانک مزبور کار نمی‌کنند (تحریم نموده‌اند). به همین جهت عده‌ای پولهای خود را از بانک خارج کرده‌اند. به دنبال این شایعه شب 22 /10 /36 ماشین بدون شماره‌ای که پلیس آن را دیده، شیشه‌های بانک صادرات واقع در خیابان پهلوی را شکسته‌اند.
نظریه شنبه: این شایعات از طرف روحانیون گلپایگان و از مسجد حاجی و هیئت مهدیه سرچشمه گرفته است.
نظریه یکشنبه: قبلاً در این زمینه با رئیس شهربانی محل مذاکره شده است که پیش‌بینی‌های لازم معمول دارد. خاتم
نظریه ۱۰ ف: نظریه رهبر عملیات مورد تایید است.
نظریه ۱۰ ه: این عمل در اکثر شهرهای کشور انجام شده، و عکس‌العملی است که افراد مذهبی افراطی علیه بهائیت1 انجام می‌دهند. مأموران شهربانی و ژاندارمری در تعقیب مرتکبین هستند.
توضیحات سند:
1- بهائیت که از فرقه‌های دست‌آموز بیگانگان به شمار می‌رود، تا جایی در درون رژیم پهلوی ریشه دوانده بود که هویدا، نخست‌وزیر سیزده ساله پهلوی از این گروه بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این گروه با حمایت مخالفین انقلاب اسلامی به فعالیت علیه جمهوری اسلامی پرداختند. برای شناسایی بیشتر این گروه، مختصری از تاریخچه آن از جلد اول دایره‌المعارف مرحوم مصاحب نقل می‌شود: بهائیت طریقه جدیدی است که میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاء‌الله (متولد ۲ محرم ۱۲۳۳ - ق- متوفی ذیقعده ۱۳۱۰ – ه ق) به وجود آورد. این آیین به نام خود او آیین بهائی و به اصطلاح پیر دانش «امربهایی» خوانده می‌شود. میرزا حسینعلی نوری هنگام دعوت باب بی آن که هرگز با او دیدار کرده باشد، بدو گروید و بعد از واقعه سوء‌قصد بابیه نسبت به ناصرالدین شاه، به زندان افتاد. پس از آن که با کسانش به عراق تبعید شد، یک چند در بغداد بین بابیه به سر برد و سپس کسوت درویشی پوشید و در حدود سلیمانیه و کردستان به سیاحت پرداخت و در مراجعت به بغداد در باغ نجیب پاشا نزدیک بغداد، در پیش عده‌ای از بابیه دعوی کرد که «موعود» باب و کسی که باب به نام «من یظهره الله» ظهور او را پیشگوئی نموده است اوست (۱۲۸۰ ه ق) از این جا بین پیروان او که «بهائی» و «بهائیه» خوانده شدند و سایر بابیه که برادرش میرزا یحیی صبح ازل را خلیفه باب می‌شمردند، تفرقه پدید آمد و بین دو برادر اختلاف افتاد. چندی بعد هر دو برادر را از عراق به قسطنطنیه و از آنجا به اورنه تبعید نمودند. چون کار میرزا حسینعلی در بین بابیه رواج بیشتر یافت و اختلاف ربانی و ازلی افزون شد دولت عثمانی میرزا حسینعلی را با پیروانش به عکّا و صبح ازل را با پیروانش به قبرس فرستاد. میرزا حسینعلی در عکّا به نشر تعالیم و دعاوی خویش پرداخت و کتاب «اقدس» را که اساس تعالیم اوست در آنجا نوشت. تعالیم میرزا حسینعلی که مخصوصاً به وسیله پسرش عباس افندی ملقب به عبدالبهاء منتشر شده است مخلوطی است از عرفان اسلامی و بعضی نتایج از حکمت و معرفت اروپا در قرن ۱۹ میلادی که با ذوق عرفانی به هم در آمیخته است. بهائیان انبیاء را «مظاهر الاهیه » می‌خوانند، و معتقدند بعد از محمد (ص) باب، و بعد از او میرزا حسینعلی به عنوان مظهر الاهی به عالم آمده است. اما گویند که بعد از بهاء الله، لااقل تا هزار سال دیگر مظهر الاهی در عالم نخواهد آمد.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، کتاب 1 صفحه 163
