موضوع: مجلس روضه‌خوانی در مسجد جامع
تاریخ سند: 13 آذر 1347
موضوع: مجلس روضه‌خوانی در مسجد جامع
متن سند:
به: 20 ﻫ 3 شماره: 953 /20 و از: 20 و از ساعت 1235 روز 11 /9 /47 مجلس روضه‌خوانی شبستان گرمخانه مسجد جامع با شرکت عده‌ای در حدود 100 نفر تشکیل گردید.ابتدا شیخ غلامحسین جعفری اظهار داشت: هرکس بخواهد به اسم دین‌داری به قرآن و دین لطمه وارد سازد از کافر هم بدتر است چون می‌دانید که بعضی‌ها برای حفظ منافع شخصی بر خلاف منویات باطنی خود در ظاهر اظهار دیانت و دین‌داری می‌کنند.
نامبرده هم‌چنین گفت: چندی قبل دستگاه مرا گرفت و زندانی کرد در زندان به من گفتند آقا ما همه را ساکت کردیم تو چرا دست بر‌نمی‌داری من در جواب آن‌ها گفتم یک زمانی علما اجتهاد می‌کردند آن را هم که از آن‌ها گرفتید پس ما باید چه بکنیم ما به غیر از امر به معروف کار دیگری انجام نمی‌دهیم و مسلم بدانید که از این عمل دست بردار نیستم.
حتی بعضی از سازمانی‌ها گفته بودند که این مسجد برای جعفری درآمد زیادی دارد و ما حاضریم 50 هزار تومان به او بدهیم که دیگر به این مسجد نیاید.
بعضی‌ها هم گفته بودند که جعفری با دستگاه همکاری دارد خدا آن روز را برای من نیآورد.
سپس سید عبدالرسول حجازی واعظ به منبر رفت و ضمن سخنان خود گفت: اکثر دانشمندان دنیا ثابت کرده‌اند که اگر در جامعه‌ای عدالت1 وجود نداشته باشد آن‌جامعه پیشرفت نخواهد کرد.
نفرین بر این عدالت، اگر عدالت وجود دارد پس این همه فرق طبقاتی چیست.
عدالت را پیغمبر رعایت می‌کرد چون فرمود زن باید فقط خودش را برای شوهرش زینت کند و به امور خانه‌داری بپردازد.
زردشتی‌های قبل از اسلام برای یک زن ده شوهر انتخاب می‌کردند و حالا در جامعه امروز ما می‌گویند زردتشت از اجداد و نیاکان ایرانیان است وای به حال ایرانیان با این اجداد و نیاکان.
چند روز قبل در یکی از روزنامه‌ها خواندم که زنی به دادگاه رفت و گفت چون سر شوهرم طاس می‌باشد من می‌خواهم از او طلاق بگیرم واقعاً این مطالب شرم‌آور است پس کجا است آن عدالت.
اگر عدالت وجود دارد باید برای همه باشد کاخ داد دادگستری باید برای همه باشد.
قانون باید برای همه درست اجرا شود آخر تبعیض هم اندازه‌ای دارد.
این مجلس در ساعت 1350 پایان یافت.
نگهبان
توضیحات سند:
1.عدالت و پیشرفت: بین عدالت و پیشرفت رابطه‌ای بنیادین برقرار است به طوری که عدالت بستر و پیش نیاز تحقق توسعه مؤثر است.
اگر پیشرفت را تعالی و توسعه در حوزه‌های علمی، فناوری، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، نظامی، مدیریتی و خدماتی بدانیم دستیابی به چنین پیشرفت‌هایی منوط به تحقق عدالت است.
در فرهنگ اسلامی، عدالت با تمام ابعاد مفهومی که دارد عنصر اساسی قوام، دوام، ثبات و پیشرفت جامعه تلقی شده است.
اگر به ابعاد گوناگون مفهوم عدالت توجه نماییم آن را از نیازمندیهای کلیدی و بنیادی توسعه خواهیم یافت.
پرهیز از افراط و تفریط، اعطای حق به صاحبش، استقرار مبتنی بر شأن، ایفای نقش براساس شایستگی، بهره‌مندی براساس خدمت، تساوی در برابر قانون و متفاوت بودن براساس استعداد و تلاش، همه مفاهیمی هستند که در بطن واژه عدالت مستقر بوده و تحقق هرکدام به تنهایی می‌تواند منشاء تحولات عمیقی در جامعه شود.
پیشرفت با بهره‌گیری از چهار عامل نیروی انسانی، اهداف و برنامه‌های مشخص، سازمان‌دهی مناسب و سرمایه لازم محقق خواهد شد که در این میان نیروی انسانی که سرمایه اصلی هر جامعه است نقش برجسته‌تری داشته و به نوعی پیشرفت کشور بستگی تمام به کیفیت و چگونگی بهره‌برداری از این نیروها دارد.
تنظیم اهداف و برنامه‌های توسعه، سازمان‌دهی و بهره‌مندی خردمندانه از سرمایه در سایه نیروی انسانی کیفی محقق خواهد شد.
با توجه به تأثیر عدالت در استفاده بهینه از نیروی انسانی و نقش این نیروها در تحقق پیشرفت، جایگاه عدالت و رابطه آن با پیشرفت و توسعه کاملاً مشخص می‌شود.
تحقق عدالت در حوزه نیروی انسانی مبتنی بر اصل ارزشمند شایسته سالاری است.
عدالت به مفهوم شایسته سالاری به این معناست که نظام سیاسی کشور، مدیران و کارکنان را بر مبنای شایستگی از لحاظ تخصص، کارآمدی، تجربه، قدرت خلاقیت و مدیریت، تعهد به ارزشها و آرمان‌ها، تدین و تقوا برگزیده و هیچ عامل دیگری از قبیل رفاقت و دوستی، هم حزبی بودن، هم‌کلاسی و هم مدرسه بودن، همکار بودن، و قوم و خویش بودن ملاک گزینش و انتصاب قرار نگیرد.
هر کشوری اگر بخواهد با گامهای بلندتری مسیر پیشرفت را طی کند باید شایسته سالاری را در قالب نظامنامه مدیریت کشوری به مرحله اجرا درآورد.
استقرار نظام شایسته سالاری در مدیریت کشور تحقق بخشی از عدالت است که برای توسعه و پیشرفت امری حیاتی تلقی می‌شود.
با اجرای شایسته سالاری، انگیزه افراد برای کار افزایش یافته، حرمت‌ها پاس داشته شده و برون داد و نتیجه کارها به مراتب بهتر و کارآمدی افزایش خواهد یافت.
امیدواری به آینده، هماهنگی بیشتر اجزاء حکومت و روان‌تر شدن چرخش امور، جلوگیری از تغییرات مکرر، پختگی در تصمیمات، افزایش بهره‌وری، رضایت مردم، رضایت‌مندی شغلی، هم‌دلی و اتحاد، همه از محاسن استقرار نظام شایسته سالاری است.
پیشرفت در چنین فضایی با سرعت بیشتر، کیفیت بالاتر و هزینه کمتر انجام خواهد شد.
وجه دیگر عدالت صیانت از حقوق افراد است، امنیت در سایه تحقق این امر برقرار و همگان نسبت به حفظ حقوقشان اطمینان می‌یابند.
چنین احساسی باعث خواهد شد تا صاحبان سرمایه در صحنه سازندگی کشور حضور فعال‌تری یافته و زمینه رشد و توسعه کشور را فراهم آورند.
تحقق این بعد از عدالت، گسترش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی را فراهم نموده، توسعه سرعت بیشتری می‌یابد.
حاکمیت قانون و اجرای بدون تبعیض آن بعد دیگری از عدالت است.
اجرای بدون تبعیض قانون از سوءاستفاده افراد سودجو جلوگیری نموده و برخورد با متخلفین، فعالان درست کار صحنه سازندگی کشور را دلگرم و آنان را به دستیابی به نتایج زحمات خویش امیدوار می‌سازد.
با اعمال عدالت در همه ابعاد آن بستر لازم برای پیشرفت و توسعه فراهم آمده و بسیاری از موانع پیشرفت برطرف می‌شود.
(روزنامه جمهوری اسلامی، سیدعلی قدمگاهی، مورخ 3 /5 /1389)