موضوع: ناصر مکارم شیرازی
تاریخ سند: 6 آبان 1351
موضوع: ناصر مکارم شیرازی
متن سند:
به: 312 شماره: 15580 /20 ه 12 از: 20 ه 12 نامبرده بالا در ساعت 1315 روز 23 /7 /51 در مسجد ارک به منبر رفت و راجع به اقتصاد از نظر اسلام آغاز سخن نمود و گفت: سئوالی که این روزها زیاد درباره آن سمپاشی می‌شود اینست که در زیارت‌نامه اباعبداله [عبدالله] الحسین چرا می‌خوانیم یا ثاراله [ثارالله] و ابن ثاره یعنی ای خون خدا و پسر خون خدا مگر خداوند جسم است که خون داشته باشد کلمه ثار در عرب‌ها خونبها را می‌گویند نه خون را.در جهان فعلی دو مکتب کاپیتالیسم1 و کمونیسم2 فعالیت می‌کند که وجود هر دو برای مردم ضرر دارد.
سرمایه‌داری چهار ضرر بزرگ و مهم دارد که صدی پنج مردم بایداز دسترنج 95% دیگر بهره ببرند اینها برای رسیدن به منظورشان جهان سوم را در استعمار و استثمار نگه می‌دارند و آنها را به جان یک‌دیگر می‌‌اندازند تا بتوانند محصولات خودشان را بفروشند و کمونیسم هم ضررش اینست که آزادی فکر را از انسان می‌گیرد و مردم فقط باید به آنچه که لنین گفته است به همان فکر بکنند و این دو غول شرق و غرب بعضی موقع می‌نشینند و کشورهای دیگر را بین خود تقسیم می‌کنند.
شبی که من از منبر آمدم پایین جوانی به من گفت مگر شما نمی‌گویید دستورات ائمه جاودانی است دستورات و افکار رهبران کمونیست هم جاودانی است من جواب دادم دستورات ائمه از طرف خدا بوده ولی رهبران کمونیست پیش خود افکاری را در مغزشان پرورانده و تحویل جامعه داده‌اند و جامعه کمونیست محکوم به قبول آنست و هرگونه تخلفی موجب مرگ و یا زندانی شدن آنها خواهد شد اما یگانه مذهبی که در دنیا آزادی فکر و عقیده به مردم داده است همانا اسلام می‌باشد.
ناطق سپس به فضائل ماه رمضان و به چگونگی تبلیغ مسیحیان اشاره کرد و از مرام سرمایه‌داری که مواد خام دیگران را به قیمت ارزان می‌خرند و مصنوعات خود را به قیمت گران به دیگران می‌فروشند انتقاد کرد و در ساعت 1415 به گفتار خود خاتمه داد.
شنبه نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: یکشنبه نظری ندارد.
آمال نظریه سه‌شنبه: نظری ندارد.
سپاهی نظریه چهارشنبه: نظری ندارد.
دانشور
توضیحات سند:
1ـ کاپیتالیسم، نظام سرمایه‌داری، مرحله‌ای از تکامل اجتماعی و اقتصادی که جایگزین فئودالیسم می‌شود.کاپیتالیسم، نظام اقتصادی است که در آن مالکیت خصوصی وسایل تولید در دست گروهی متمرکز گشته که تنها بخش ناچیزی از افراد جامعه را تشکیل می‌دهند.
در مقابل، طبقۀ زحمتکش قرار گرفته که تنها منبع درآمدش برای ادامۀ زندگی، نیروی کار او است که مثل یک کالا در بازار عرضه و تقاضا به معرض فروش گذاشته می‌شود.
در نظام سرمایه‌داری، سرمایه‌داران و مالکین خصوصی، نظارت کامل خود را بر وسایل تولید و توزیع کالا اعمال می‌کنند و تنها انگیزۀ آنها در چگونگی ادارۀ تولید و توزیع و مبادله، به دست آوردن منافع شخصی است.
(فرهنگ علوم سیاسی، علی آقا بخشی، صفحه 42، نشر تندر، چاپ اول سال 1363) 2ـ کمونیسم یا مرام اشتراکی به معنی وسیع، نظریه یا نظامی در سازمان اجتماعی که مبتنی است بر طرد مالکیت خصوصی و بر این اصل که اموال باید در ملکیت مشترک جامعه باشد.
کمونیسم، به معنی خاص، به معنی اصول عقاید نهضت‌هایی انقلابی است که هدف آنها برانداختن سرمایه‌داری و سرانجام، تأسیس جامعه‌ای است که در آن همۀ اموال در ملکیت مشترک جامعه است و همه فعالیت‌های اقتصادی را جامعه طرح و بر آنها نظارت می‌کند، و در آن، توزیع اموال بر طبق اصل « از هر کس بر حسب استعداد او و به هر کس بر طبق احتیاجاتش» می‌باشد.
تفاوت آن با سوسیالیسم در این است که سوسیالیسم کوشش دارد که با روش‌هایی آزادی‌خواهانه متدرجاً وسایل اساسی تولید را ملی کند، و توزیع را براساس پاداش عادلانه به هر کس بر حسب کم و کیف کارش سازمان دهد.
اصطلاح کمونیسم به معنی خاص آن پس از 1840 در فرانسه معمول شد.
اما، به معنی عمومی که مالکیت خصوصی سرچشمۀ همۀ مفاسد اجتماعی است، و چارۀ این مفاسد در اشتراکی کردن اموال و منافع است از قدیم‌الایام در میان افراد یا گرو‌ه‌های مختلف وجود داشته است.
افلاطون این نظر را در قرن 4ق‌م در کتاب جمهور خود بسط داده است، و پیروان مذهب رواقی، که معتقد به «حق طبیعی» بودند، می‌گفتند که طبیعت همۀ مردم را آزاد و مساوی خلق کرده است، و در حالت اولیۀ طبیعت مالکیت خصوصی وجود نداشته است.
آیین مزدک سخت اشتراکی بوده است.
مسیحیان اولیه در بعضی از جوامع خود اصل اشتراک در اموال را رعایت می‌کردند، وبعضی از آباء کلیسا بر آن صحه گذاشتند، و حتی پس از آن که این اصل از طرف مقامات اصلی کلیسا طرد شد، بعضی از فرق ناراضی بدان تمسک جستند، که از آن جمله می‌توان آناباتیستها را در دورۀ اصلاح دینی در آلمان نام برد.
در قرن 16م سرت.
مور، در کتاب یوتوپیای خود، که از افلاطون الهام گرفته است، اصل کمونیسم را بیان کرده.
در قرن 17 م، دو متفکر معروف ت کامپانلا در کتاب شهر آفتاب خود، و ج.
هرینگتن در کتاب ملل مشترک المنافع اقیانوسیه اصول این مرام را تبلیغ کرده‌اند.
کانت و ژ.
ژ.
روسو هر دو از مالکیت خصوصی سخت انتقاد کرده‌اند، و نوشته‌های آنها در هموار ساختن راه برای انقلاب فرانسه تأثیر بسیار داشت.
نویسندگان دیگری به توصیف جامعه‌های اشتراکی آرمانی پرداخته‌اند، که از آن جمله می‌توان ا.
کابه را نام برد، که کتاب وی به نام سفر در ایکاری (1840) محرک تأسیس جامعه‌های اشتراکی آزمایشی شد.
اما منشأ کمونیسم « انقلابی» بابوف است.
که در 1796 توطئه‌ای را بر ضد دیکتاتور فرانسه رهبری کرده و بدان سبب، سال بعد با گیوتین اعدام شد.
بابوف معتقد بود که انقلاب فرانسه انقلاب‌های دیگری را به دنبال می‌آورد که عاقبت «طبقۀ پرولتاریا را آزادی خواهد بخشید.
» این عقیده را ل.
ا.
بلانکی در سال‌های بین 1836 و 1839 در جوامع سرّی پاریس تبلیغ کرد، و در همین جوامع بود که لغت «کمونیسم» ساخته شد.
(دایره‌المعارف فارسی، غلامحسین مصاحب، جلد دوم، صفحه 2267، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، سال 1356) * به: 312 از: 20 ه 12 شماره: 15408 /20 ه12 تاریخ: 30 /7 /51 موضوع: ناصر مکارم شیرازی نامبرده بالا در ساعت 1300 روز 23 /7 /51 در مسجد ارک به منبر رفت و به مدت یک ساعت درباره اقتصاد و چگونگی پیشرفت اقتصادی ممالک دیگر و عقب‌ماندگی ایران اشاره نمود و در ساعت 1400 به وعظ خود خاتمه داد.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: نظری ندارد.
آمال نظریه سه‌شنبه: نظری ندارد.
سپاهی نظریه چهارشنبه: نظری ندارد.
اداره کل سوم 29 /7 /51