موضوع : فوت سید نورالدین هندی برادر خمینی
تاریخ سند: 24 مرداد 1355
موضوع : فوت سید نورالدین هندی برادر خمینی
متن سند:
شماره: 1037/ه بعد از فوت نامبرده بالا در تهران جنازه وی به قم حمل در باغ بهشت به خاک سپرده شد، سپس روز 1 /5 /35 از طرف هیئت ابوالفضل مجلس ترحیمی در مسجد جامع بازار خمین و عصر همان روز از سوی هیئت حسینی مجلس دیگری در مسجد اسماعیل بیگ و صبح روز بعد نیز مجلس ترحیمی از طرف سید مرتضی پسندیده برادر وی در مسجد جامع بازار تشکیل که در هر سه مجلس فرزندان سید نورالدین هندی و فرزندان سید مرتضی پسندیده و سید احمد فرزند خمینی حضور داشتند و در این مجالس سید علی اکبر رضوانی1 پیش نماز مسجد اسماعیل بیگ به منبر رفت.نظریه شنبه : در مجالس مذکور سخنان برخلاف یا تظاهرات غیر عادی پیش نیامد و از بدو ورود بستگان خمینی تا خروج آنان از خمین مراقبت لازم از آن به عمل آمد.
نظریه سه شنبه : مفاد خبر و نظریه شنبه صحت دارد از فوت سید نورالدین هندی به موقع اطلاع حاصل و شهربانی محل درباره نحوه صدور اجازه تشکیل مجالس ترحیم و اعمال مراقبت در این زمینه هدایت گردید که با توجه به مفاد فوق واقعه قابل انعکاسی پیش نیامد.
نظریه 22 : نظریه سه شنبه مورد تایید است.
اصل در پرونده 15940 است.
در پرونده کلاسه 49976 بایگانی شود وثوقی 2 /9 /35
توضیحات سند:
1ـ علی اکبر مکارم معروف به رضوانی ف محمود در سال 1319 ه ش در فیروزآباد فارس به دنیا آمد.نام خانوادگی وی جانی بود که بعدها به مکارم تغییر داد.
وی در سال 1339 از دانشسرای مقدماتی دیپلم گرفت و سپس به استخدام آموزش و پرورش درآمد.
و در طول سال های معلمی، در شهرهای جهرم، فیروزآباد و شیراز، به تدریس اشتغال داشت.
مشارالیه در سال های 42 و 43 در ایام محرّم، به منبر می رفت و در سال های 43 و 44 نمایندگی مجله مکتب اسلام را در فیروزآباد دارا بود.
مشارالیه که در منزل مسکونی خود اقدام به تشکیل جلسات مذهبی، از قبیل قرائت قرآن و غیره می کرد، در سال 1348 به همین علت، دستگیر و پس از مدت کوتاهی آزاد شد.
وی در تاریخ 28 /1 /50 نیز دستگیر و به 6 ماه حبس تأدیبی محکوم شد.
و سپس از شغل معلمی معلق گردید و مدتی به عنوان کارمند اخذ مطالبات روزنامه کیهان به فعالیت پرداخت و از سال 1350 به قم آمد و در مدرسه حجتیه به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و به کسوت روحانیت درآمد.
مشارالیه که در سال های 50 ـ 49 در برداشتن عمامه از سر بعضی ازآقایان شرکت کرده بود و در مساجد مختلف شهر شیراز، به ایراد سخنرانی های تند و انتقادی می پرداخت، در تاریخ 19 /1 /51 به علت سخنرانی، در مسجد الصادق (ع)، به مدت 6 ماه اقامت اجباری در چاه بهار محکوم و ممنوع المنبر گردید.
آقای مکارم که پس از این مسئله، با نام های مختلف، از جمله: علی اکبر روحانی، علی اکبر جهانی، روح الدینی، سعید رضوی، صادقی و...
در شهرهای مختلف به منبر می رفت، در سال 1354 به خمین آمد و با تغییر رنگ عمامه (از سپید به سیاه، با نام سید علی اکبر رضوانی، در مسجد اسماعیل بیک به اقامه جماعت مشغول شد که پس از افشای این مسئله، از خمین، نقل مکان کرد.
او که متهم به ارتباط با گروه هدفیها بود، در سال 55 در بروجرد دستگیر شد که با سپردن تعهد آزاد شد و در سال 1356 به سه سال اقامت اجباری، در سنندج محکوم گردید.
وی در سال 1357 از طریق کشور پاکستان، به نجف اشرف رفت.
علی اکبر مکارم پس از پیروزی انقلاب اسلامی در دوره اول مجلس شورای اسلامی، به مجلس راه یافت.