شیخ محمد صدوقی فرزند میرزا ابوطالب
تاریخ سند: 13 اسفند 1351
شیخ محمد صدوقی فرزند میرزا ابوطالب
متن سند:
[شماره:] 1006 [تاریخ:] 13 /12 /1351شهربانی
شیخ محمد صدوقی فرزند میرزا ابوطالب
عده‌ای از اهالی شهرستان یزد بخصوص شیخ محمد صدوقی فرزند میرزا ابوطالب مبلغ 550000 ریال به شیخ احمد ضیافتی کافی1 که در دهه اول محرم جهت ایراد وعظ به شهرستان یزد مسافرت نموده بود پرداخته‌اند تا جهت مصرف نامعلومی در تهران به شیخ محمود حلبی(تولائی) 2 فرزند غلامرضا تحویل دهد.
ارزیابی: امکان صحت خبر وجود دارد.
نظریه: شیخ محمد صدوقی قبلاً به عنوان نماینده خمینی در یزد معرفی شده بود که مراتب طی بولتن مورخ 24 /4 /1351 اعلام شده است.
آقای باقری. پرونده نامبرده تکمیل و تحت مراقبت باشد. 14 /12 /51
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام شیخ احمد کافى: در سال 1305ش در مشهد مقدس متولد شد. دروس اولیه را در زادگاه خواند، سپس راهى نجف اشرف گردید و محضر شهید آیت‌الله سید اسدالله مدنى را درک کرد و مدتى در دروس مرحوم آیت‌الله ابوالقاسم خوئى حاضر شد. پس از تحصیل راهى ایران شد و در تهران، به وعظ و خطابه مشغول گردید. یک‌بار دستگیر و مدتى در زندان قزل‌قلعه حبس گردید. پس از آزادى، «مهدیه» تهران را تأسیس کرد و با اجرای برنامه‌هاى «دعای ندبه»، «روضه» و «سخنرانى» توانست در میان عامه مردم، پایگاه و جایگاه وسیعى پیدا کند. مهدیه تهران، میعادگاه مشتاقان امام زمان (عج) گردید و برنامه‌هاى فوق‌العاده‌اى نیز مانند تأسیس حسینیه و مهدیه در شهرهاى دیگر، تأسیس کتابخانه‌ها، تعمیر و تأسیس مساجد، رسیدگى به زندگى بیش از پنج هزار خانوار فقیر در تهران، از جمله کارهاى وى بود. در اواخر حکومت پهلوى، سه سال تبعید به ایلام و دورى از مرکز، آن مرحوم را بر آن داشت تا در اقصى نقاط مملکت نیز برنامه‌هاى کلاسهاى اصول عقاید، تبلیغ، ترویج ادعیه را دنبال کند. همزمان با تحریم جشن میلاد امام زمان (ع) از سوى امام خمینى(ره)، مرحوم کافى على‌رغم فشار ساواک، حاضر به برگزارى جشن نشد و به عنوان سفر راهى مشهد مقدس گردید که در بین راه، به صورت مشکوک طى یک تصادف درگذشت. ر.ک: حجت‌الاسلام حاج شیخ احمد کافی به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی.2. شیخ محمود ذاکرزاده (تولایى): معروف به حلبى، فرزند غلامرضا، در سال 1281 ش در مشهد متولد گردید. پس از طى تحصیلات مقدماتى، وارد حوزه علمیه مشهد شد و تحصیلات علوم دینى را تا فقه و اصول ادامه داد. وى از بنیان‌گذاران انجمن حجتیه بود که با استفاده از گرایش عمومى مردم، به ویژه جوانان به سمت اندیشه‌هاى اسلامى پس از کودتاى 28 مرداد 1332، با تأسیس تشکیلات گسترده، به جذب نیروهاى ساده مذهبى پرداخت. در جریان نهضت امام خمینی(ره) و قیام خونین پانزده خرداد 1342، ایده جدایى دین از سیاست را علناً ابراز کرد و لذا در تقابل و تعارض با انقلاب اسلامی قرار گرفت. شیوه‌‌ی عضوگیری و جلسات مخفی انجمن جاذبه‌هایی داشت تا نیروهای مذهبی به آن بپیوندند. فعالیت‌های انجمن حجتیه، که در آموزه‌های خود، «معلول» را جایگزین «علت» نموده بود، خواسته یا ناخواسته، مطلوب ساواک بود و به همین دلیل نیز، از سویِ آنان مورد حمایت‌های نوبه‌ای قرار می‌‌گرفت. در این حرکت، انرژی و قدرت فعّال جوانان و تحصیل‌کردگانی که می‌‌توانستند بخش قابل‌توجهی از بار مبارزه را به دوش بکشند، صرف آموختن نقاط ضعف مبانی فکری تشکیلات بهائیت و آثار و نوشته‌های آنان می‌‌شد. در دوران انقلاب نیز انجمن حجتیه حرکت‌های متضاد و متعارضی داشت و چند بار از سوی امام خمینی(ره) به انحرافات آن اشاره شد. شیخ محمود حلبی، در 26 دی ماه سال 1376ش از دنیا رفت.