دفتر مخصوص شاهنشاهی
دفتر مخصوص شاهنشاهی
متن سند:
نظر به پیشنهاد جناب حسنعلی منصور نخست وزیر بموجب این دستخط جناب دکتر جمشید آموزگار را بسمت وزارت بهداری منصوب ومقرر میداریم در انجام وظائف محوله اقدام نماید.کاخ مرمر 17 اسفند ماه 1342 جناب عباس آرام.
1 وزیر امور خارجه جناب عطاءاللّه خسروانی.
2 وزیر کار و خدمات اجتماعی جناب نصرت اللّه معینیان.
3 وزیر اطلاعات جناب دکتر علیقلی عالیخانی.
وزیر اقتصاد تیمسار سپهبد اسمعیل ریاحی.
وزیر کشاورزی تیمسار سپهبد اسداله صنیعی.
وزیر جنگ جناب دکتر منوچهر گودرزی.
وزیر مشاور و دبیر کل شورای عالی اداری جناب دکتر جواد صدر.
4 وزیر کشور جناب دکتر باقر عاقلی.
وزیر دادگستری جناب دکتر محمود کشفیان.
5 وزیر راه جناب دکتر فرهنگ شفیعی.
وزیر پست و تلگراف جناب دکتر محمد نصیری.
وزیر مشاور جناب امیر عباس هویدا.
وزیر دارائی جناب دکتر ناصر یگانه وزیر مشاور و معاون پارلمانی نخست وزیر جناب دکتر هادی هدایتی وزیر مشاور جناب دکتر عبدالعلی جهانشاهی6 وزیر فرهنگ جناب دکتر هوشنگ نهاوندی.
7 وزیر آبادانی و مسکن جناب مهندس منصور روحانی.
8 وزیر آب وبرق
توضیحات سند:
1ـ عباس آرام در سال 1282 ش.در یزد بدنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ایران و تحصیلات عالی را در اروپا طی کرد.
وی مشاغل و سمتهایی منجمله؛ کفیل سرکنسولگری ایران در هندوستان، دبیر سوم سفارت شاهنشاهی، کاردار موقت سفارت ایران در آمریکا، وزیر مختار سفارت ایران در آمریکا، مدیر کل سیاسی وزارت خارجه، وزیر امور خارجه در کابینه علم، امینی، منصور و هویدا، نماینده دوره هفتم مجلس سنا با حکم شاه و...
را عهده دار بود.
ساواک در سند بیوگرافی او آورده است: «علاقه زیادی به مقام، شهرت، تملق و چاپلوسی دارد.
» وی از اعضای جمعیت فراماسونری لُژِ ستاره سحر و بعد لُژِ کیوان بود.
آرام از عناصر مورد اعتماد و سرسپرده رژیم پهلوی و شخص شاه بود.
بطوریکه اکثر احکام صادره به طور مستقیم از سوی شاه به نامبرده اعطاء شده بود.
ساواک در گزارش دیگری در مورد گرایش سیاسی مشارالیه آورده است: «وی از طرفداران سیاست غرب ـ انگلستان می باشد.
» 2ـ عطاءاللّه خسروانی در 1298 در تهران بدنیا آمد.
پس از تحصیلات ابتدائی، دوره متوسطه را در دبیرستان البرز گذراند.
سپس در رشته زبان و حقوق در دانشسرای عالی و دانشکده حقوق، درجه لیسانس گفت.
در سال 1321 ش به فرانسه عازم شد و دوره فوق لیسانس رشته علوم اجتماعی را در دانشگاه پاریس سپری کرد.
پس از بازگشت به ایران در سال 1325 ش وارد وزارت کار شد.
در تأسیس سازمان بیمه های اجتماعی شرکت داشته، چندی هم از طرف وزارت کار به فرانسه رفت.
در شهریور 1333 ش به ایران مراجعت کرد و به معاونت مدیر عامل سازمان بیمه ها منصوب گردید.
وی در تاریخ 19 /2 /1340 وزیر کار کابینه اسداللّه علم شد.
این سمت را همچنان حفظ کرد تا اینکه در اسفند 1342 به سمت وزیر کار کابینه حسنعلی منصور منصوب گردید.
خسروانی در دولت امیر عباس هویدا (بهمن 1343) این سمت را نیز به عهده داشت.
وی دارای سابقه مطبوعاتی هم بود و مدتی روزنامه افکار ایران را انتشار می داد.
در حزب ایران نوین سمت دبیرکلی را به عهده گرفته بود.
3ـ نصرت اللّه معینیان در 1303 ش در اصفهان متولد شد.
تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در اصفهان گذراند.
سپس به تهران آمد و از هنرستان راه آهن فارغ التحصیل گردید و از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، درجه لیسانس گرفت و در خدمت اداره راه آهن ایران قرارگرفت.
وی خدمات مطبوعاتی خود را از سالهای قبل شروع کرده بود و مدتها در نشریات مختلف نویسندگی می کرد.
علاوه بر این سردبیر چند روزنامه بود.
مدتی به خدمت اداره رادیو درآمد و معاون اداره کل انتشارات شد.
در 1332 ش کفیل اداره کل انتشارات گردید.
تا اینکه سال بعد به مدیریت کل آن اداره منصوب گردید.
در سال 1337 ش در دولت منوچهر اقبال به معاونت نخست وزیر و سرپرستی اداره کل انتشارات و رادیو برگزیده شد.
همچنان در کابینه های جعفر شریف امامی، علی امینی و اسداللّه علم این سمت را حفظ کرد.
در 30 بهمن 1341 وزیر راه دولت اسداللّه علم شد و در کابینه سوم علم وزیر مشاور و سرپرست انتشارات و رادیو گردید.
در اسفند 1342 کابینه منصور به سمت وزیر تازه تأسیس شده وزارت اطلاعات منصوب گردید.
معینیان از اعضای شبکه مطبوعاتی و روشنفکری «بدامن، Bedamn» بشمار می رفت.
نصرت اللّه معینیان به روایت اسناد ساواک، تهران 4ـ جواد صدر فرزند محسن صدرالاشراف در 1291 شمسی در تهران بدنیا آمد.
دوره ابتدائی و متوسطه را در تهران گذراند و در رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران درجه لیسانس دریافت کرد.
سپس به پاریس رفته دوره دکترای علوم سیاسی و اقتصاد را در دانشگاه پاریس سپری کرد.
در سال 1318 ش به ایران بازگشت و در وزارت کشور استخدام گردید.
از مشاغل او، رئیس دفتر وزارت امور خارجه، رئیس دفتر نخست وزیری، مدیر کل سیاسی وزارت کشور، معاون پارلمانی وزارت کشور، معاون سیاسی و پارلمانی وزارت امور خارجه، کنسول ایران در فلسطین، عضو نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد، کاردار سفارت ایران در یوگسلاوی، رایزن سفارت ایران در مادرید و سفیر ایران در ژاپن و چین ملی.
وی در کابینه امیر عباس هویدا به سمت وزیر دادگستری منصوب گردد.
و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اتهام تحکیم مبانی رژیم گذشته و مخالفت با انقلاب اسلامی دستگیر شد.
5 ـ محمود کشفیان فرزند ابوالقاسم در سال 1309 در تهران به دنیا آمد.
و تحصیلات خود را تا دکتری حقوق از فرانسه ادامه داد.
نامبرده مشاغلی چون: عضو شورای عالی اقتصاد، رئیس هیئت مدیره شرکت بیمه ایران، وزیر کار، وزیر مشاور و...
را عهده دار بود، طبق سند بیوگرافیک، نامبرده فردی باهوش و با ابتکار بوده و نقاط ضعف وی عبارتند از: علاقه شدید به مقام، پول، زن، و شهرت.
کشفیان از دوستان بسیار نزدیک حسنعلی منصور بود و در زمان تحصیل در فرانسه با وی آشنا شد و توسط او حمایت و در رژیم پهلوی به جاه و مقام رسید.
مشارالیه، طبق گزارش ساواک، مشکوک به جاسوسی برای سازمان اطلاعات آمریکا«سیا» بوده است.
کشفیان از اعضای کمیته سری حزب ایران نوین بوده و از مهره های آمریکائی رژیم پهلوی به حساب می آید.
6ـ عبدالعلی جهانشاهی در مهر 1303 ش در تهران متولد شد، وی تحصیلات خود را در مدارس اقدسیه، انتصاریه و دارالفنون تهران به پایان رسانید و لیسانس خود را ازدانشکده حقوق و علوم سیاسی دریافت کرد.
او در دوره های مطالعاتی متعددی شرکت کرد از جمله یک دوره مطالعاتی در واشنگتن در زمینه حسابداری اقتصاد ملی و آمار را طی کرد و خدمات اداری را نیز از وزارت دادگستری درمشاغلی چون بازرسی قضایی و ریاست دادگاه تهران شروع کرد.
وی تاریخچه 30 ساله بانک ملی ایران را تألیف کرد و درآمد ملی ایران را پایه گذاری کرد او در سال 1340 ش سرپرستی نخستین برآورد رسمی درآمد ملی ایران را برعهده گرفت.
وی از 19 شهریور 1341 ش به معاونت بانک ملی منصوب شد و در اسفند 1342 ش به وزارت اطلاعات و جهانگردی و به مدت یک سال ریاست دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) را بر عهده داشت.
وی مدتی عضو هیات مدیره بانک جهانی و نیز نمایندگی دولت شاهنشاهی در بانک مزبور بود.
جهانشاهی از 1342 ش به عضویت انجمن بین المللی تحقیق بر درآمد و دارایی ملی برگزیده شد و در 1343 ش در کابینه حسنعلی منصور وزیر مشاور گردید.
وی همچنین به مدت سه سال از سوی هیئت وزیران به ریاست کل بانک مرکزی ایران برگزیده شد و در 21 فروردین 1351 ش به عنوان نماینده اصلی دولت ایران در صندوق بین المللی پول معرفی گردید.
وی در بهار 1366 ش درگذشت.
7ـ دکتر هوشنگ نهاوندی در 1310 در بندرانزلی بدنیا آمد.
تحصیلات ابتدائی را در زادگاهش و متوسطه را در تهران به پایان رساند.
سپس درجه لیسانس حقوق را از دانشگاه تهران (دانشکده حقوق) دریافت کرد.
دکترای دولتی را نیز در رشته اقتصاد از دانشگاه پاریس گرفت.
پس از بازگشت به ایران، به استخدام بانک اعتبارات ایران درآمد.
سپس مشاغل خود را با سمت مشاور شورای عالی اقتصاد شروع نمود.
در دولت حسنعلی منصور (اسفند 1342) وزیر آبادانی و مسکن شد و در دو کابینه امیرعباس هویدا (بهمن 1343 و مهر 1346) این سمت را به عهده گرفت.
از شهریور 1347 تا تیر 1350 به ریاست دانشگاه شیراز و از تیر 1350 تا آبان 1355 به ریاست دانشگاه تهران منصوب گردید.
در آبان 1355 رئیس دفتر فرح پهلوی شد.
نهاوندی از اعضاء حزب ایران نوین بود و از بدو تشکیل حزب رستاخیز در آن عضویت داشت.
همچنین عضو لُژِ فراماسونری امیرکبیر بود.
از تألیفات او: تشکیل و توزیع درآمد ملی، مسایل توسعه اقتصادی، اصول و مبانی تعاون.
8 ـ مهندس منصور روحانی فرزند علی اصغر در 1300 ش در تهران بدنیا آمد.
پدرش تاجر و فروشنده ماهوت بود.
روحانی در دبستان انتصاریه تحصیلات ابتدائی را سپری کرد و در دبیرستان دارالفنون تهران نیز دوره متوسطه را گذراند.
در دانشکده فنی تهران، در رشته راه و ساختمان ادامه تحصیل داد، سپس به انگلستان رفته، از دانشگاه لندن مهندسی آب را دریافت کرد.
در 1324 ش به ایران بازگشت و در شرکت نفت ایران و انگلیس مشغول خدمت شد.
دو سال بعد متصدی ساختمان تصفیه خانه آب (شماره 4) آبادان را به عهده گرفت.
سپس مشاغل زیر راپذیرفت: رئیس دفتر فنی سازمان آب تهران (1330 ش)، سرمهندس سازمان آب تهران، معاون کل سازمان آب تهران (1332 ش)، مدیر کل سازمان آب تهران (1327ش).
روحانی در اسفند 1342 وزیر کار کابینه منصور در وزارت آب و برق گردید و تا شهریور 1350 ش در این سمت باقی ماند و درکابینه هویدا هم به این سمت انتخاب گردید (شهریور1350).
وی از موسسین حزب ایران نوین بود و نشان های گوناگون همایونی را دریافت کرده بود.
دارای تألیفاتی است: توسعه منابع آب در ایران، مشکلات و راه حلهای سیاست، توسعه کشاورزی در قطبهای منابع آب و خاک.
وی در کلوب تهران (لژ مستقل، سعدی) عضویت داشت.
سرانجام منصور روحانی در 26 بهمن 1357 محکوم به اعدام شد و به عنوان مفسدفی الارض اعدام گردید.