موضع گیری در مقابل روحانیت
متن سند:
موضع گیری در مقابل روحانیت
مهدی هاشمی در اعترافات خود به دورانی اشاره می‌کند که در آن بیش از هر دوره دیگری در منبرها و سخنرانی‌هایش، دریافتها و برداشت‌های خود را بیان می‌کرد، دورانی که وی از آن به عنوان نقطه آغاز اصطکاک با روحانیت یاد می‌کند:
«این را من یادم است آن سال‌های اول باصطلاح مبارزات و همچنین بعد، هنگامی که ما رفتیم در آن منطقه قهدریجان مستقر شدیم و بیشتر منبر می‌رفتیم و بیشتر نظریه ابراز می‌کردیم، یادم است که از طرف مثلاً روحانیون خود محل یا کلاً روحانیت اصفهان خوب در جلسات بحث و مناظره و یا جلسات منبر و اینها نظریات مخالف ابراز می‌شد. ما بخاطر همان غرور علمی و فکری که داشتیم و تعصبی‌که روی نظریات خودمان داشتیم و اینها، یادم است که علاوه بر‌اینکه خوب پرخاشگری شدیدی به آنها می‌کردیم در نظریاتمان فرض بفرمایید، دعا یا تقیه یا گریه یا این مسایل که آن زمان می‌گفتیم مسایل سنتی است و اینها پرخاشگر جدی بودیم به آنها و تعصب شدید در دفاع از نظر خودمان داشتیم که همین باعث شد که دوستان ما و پیروان نظریه ما مثل ما همان رنگ را بخودشان بگیرند و در یک سطح وسیع و گسترده‌ای بحث و مناقشه و مشاجره پیرامون‌این نظریات شروع شد که خُب یک عده زیادی به حمایت از نظریه ما و تعصبات ما، از این نظر دفاع می‌کردند و یک عده از آن طرف و یک امواجی بالاخره توی جامعه بوجود آمده بود بر اثر این غرورهایی که خود من داشتم روی نظریات حالا پی‌آمد بعدی آن مشخص می‌شود.»1
در نگاهی کوتاه و گذرا به این دوره از زندگی مهدی هاشمی به بخشی از سخنرانی وی تحت عنوان «نیایش از دیدگاه اسلام» اشاره می‌کنیم تا انگیزه روحانیت اصیل را در برخورد با وی و همفکرانش نشان دهد:
توضیحات سند:
1. نوار شماره یک.
منبع:
کتاب
بن‌بست - جلد اول / مهدی هاشمی ریشه‌های انحراف صفحه 154