موضوع: سید عبدالرضا حجازی
تاریخ سند: 27 آذر 1347
موضوع: سید عبدالرضا حجازی
متن سند:
به: 316 شماره: 33724 /20 ه 3 از: 20 ه 3 نامبرده بالا در ساعت 1330 روز 22 /9 در مسجد ارک به منبر رفت و پیرامون امر به معروف و نهی از منکر و صفات و عدالت علی (ع) به تفصیل صحبت نمود و ضمن آن اظهار داشت هیچ ملت و جامعه رو به سقوط نمی‌رود مگر این‌که در آن جامعه امر به معروف و نهی از منکر از بین برود چون این دو ستون محکم و استقامت هر جامعه است.روزی رسول اکرم (ص) به سلمان گفت زمانی بیاید که مردان زنان خود را لخت و برهنه در انظار مردان اجنبی بیاورند.
سلمان عرض کرد یا رسول اله آیا چنین چیزی ممکن است پیغمبر فرمود از این بالاتر هم می‌شود و آن زمان زنا است.
آقا در زمان علی به پیرزنی ظلم شده بود آن حضرت ناراحت بود چطور می‌شود علماء و گویندگان مذهبی این وضع را ببینند و ساکت بنشینند دو هزار آیه قرآن بر آنها فشار وارد می‌آورد که حرف بزنند می‌دانند که درد اجتماع چیست و آن را به چه نحو می‌شود درمان نمود همان‌طوری‌که آن پیرزن با ایمان در قصر سلطنتی معاویه ظالم ایستاد وحرف حق خودش را به کرسی نشانید باید حرف را بزنیم ولی وای بر ما مسلمانان ما به دولت پیشنهاد می‌کنیم که باید در این مملکت اسلامی شیعه اثنی عشری عملی انجام دهند که به منفعت ملت و اجتماع باشد و این پیشنهاد دو تا می‌باشد.
1- کنترل فیلم سینماها و مجلات و کتب و برنامه تلویزیون و رادیو که باید با نظارت سه نفر باشد یکی عالم فاضل دانشمند با دین، دومی یک جامعه‌شناس، سومی یک روان‌شناس که با نظریه این سه نفر این برنامه‌ها پخش شود چطور قبلاً همه چیز را کنترل ورپرتاژ می‌کردند و موضوع سیاسی را به فکر خود چاپ و پخش می‌نمودند چرا به فکر خود ما هستند ولی به فکر دین و اخلاق و روحانیت و جوانان نیستند همه اینها باعث گمراهی ما و از راه به در بردن جوانان ما می‌باشد1.
دومین پیشنهاد ما اینست که این زن‌هایی که در ادارات و مؤسسات دولتی هستند واقعاً افتضاحش را از هر حیث درآورده‌اند به آنها ابلاغ نمایند که لااقل تا اندازه‌ای ملاحظه نمایند و دامن آنها از زانو بالاتر نباشد این همه در مملکت دیپلمه و لیسانسیه بیکار درخیابان‌ها ول و سرگردان هستند چرا زنان آمدند پست‌های حساس را گرفتند دیگر همه گندش را درآورده‌اند.
اگر جلوگیری نشود زن که عاطفه سرش نمی‌شود و خدا را نمی‌شناسد لخت و برهنه بیرون می‌آید و می‌خواهد مانند زنان لخت بیرون آمده باشند.
این دو پیشنهاد بنده است نه برای دولت ضرر دارد و نه برای دستگاه، هر دو به منفعت دولت و ملت و افراد جامعه است باید کوشید تا این دو را عملی کرد.
آقای صالحی اطلاعیه جهت شهربانی کل کشور تهیه شود.
1 /10
توضیحات سند:
1ـ رسانه‌های تصویری: در مورد رسانه‌های پیش از انقلاب و نقش آن در تضعیف فرهنگ ملی و دینی سخن بسیار است چنان‌که بسیاری از مشکلات کنونی فرهنگی، ملی و دینی ناشی از رسانه‌های جمعی پیش از انقلاب به ویژه تلویزیون و سینما می‌باشد که در این‌جا هر کدام به طور مختصر مورد بحث قرار می‌گیرد: الف- تلویزیون: هرچند تنها حدود دو دهه از تأسیس تلویزیون در ایران گذشته بود که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید ولی تلویزیون توانست در این مدت جای خود را در جامعه باز کند.در فضایی که حکومت از هر نظر وابسته و مجری استعمار خارجی بود و مستشاران خارجی نیز در صحنه‌های فرهنگی و اقتصادی حضور فعال داشتند طبیعی بود که رسانه‌های گروهی به ویژه تلویزیون، نقش مهمی در ترویج و اشاعه فرهنگ بیگانه و تضعیف فرهنگ ملی و دینی ایفا نماید.
در جامعه بسته آن روز ظهور یک‌باره تلویزیون انفجار عظیمی در جامعه سنتی ایجاد نمود و نظام سنتی جامعه و خانواده و تعلیم و تربیت را به شدت تحت‌تأثیر خود قرار داد.
برنامه‌های تلویزیونی پیش از انقلاب دو هدف عمده را تعقیب می‌کردند.
1ـ برخی از برنامه‌های تلویزیونی پیش از انقلاب به نحو اغراق‌آمیزی صحنه‌های عصیان‌گری، کشتار، ضرب و شتم، بی‌بند و باری و رقص‌های محلی و غربی را نمایش می‌دادند و زمینه‌های فکری جوانان را آماده پذیرش هرگونه فساد می‌کردند.
2ـ ترویج و اشاعه ارزش‌های غیرملی و دینی و گاهی اوقات هنجارهای ضددینی که موجب می‌گردید فرهنگ و ارزش‌های ملی و دینی اهمیت خود را نزد جوانان از دست بدهد و علاقه به فرهنگ‌های بیگانه را بین آنها ترویج دهد.
با گسترش ارزش‌های فرهنگی بیگانه که در جامعه سنتی و بسته ایران آن روز، عناصر نو و متجدد تلقی می‌شد افراد به ویژه جوانان به آسانی آنها را می‌پذیرفتند و عناصر فرهنگ دینی و ملی به دلیل عدم حمایت مقاومت خود را به شدت از دست می‌داد و در فرهنگ بیگانه هضم می‌گردید.
چنان‌که گسترش پخش برنامه‌های تلویزیونی غربی اوج تهاجم فرهنگی را می‌رساند به طوری‌که در سال 56 از 10463 ساعت برنامه 3886 ساعت را برنامه‌های تولید تشکیل می‌داد و مابقی وارداتی بود.
ب- سینما: وضعیت سینمای قبل از انقلاب به مراتب بدتر از تلویزیون بود.
سینما به عنوان یک وسیله سرگرمی و تفریحی از بازار گرمی برخوردار بود و سالانه صدها فیلم مبتذل خارجی به بازار ایران وارد می‌شد و در ازای فساد جامعه میلیون‌ها دلار از سرمایه ملی کشور خارج می‌گردید.
فیلم‌های خارجی که به وسیله شرکت‌های صهیونیستی منتشر می‌گردید محور اصلی تلاش خود را ارائه آخرین مدها و الگوهای مبتذل رقاصان و متولیان آلودگی غرب قرار داده بودند.
فیلم‌سازان داخلی نیز دقیقاً در همان مسیر حرکت می‌کردند در بیشتر فیلم‌ها عریان پیکری، میگساری، قمار، چاقوکشی، سرقت و تجاوز محور اساسی بود.
از سوی دیگر این فیلم‌ها به نوعی جلوی خودباوری ملی را می‌گرفت.
اختصاص ساعت‌ها برنامه تلویزیونی به چگونگی فرود سفینه در ماه توسط فضانوردان خارجی این القائات را نیز در پی داشت که قافله‌سالار فرهنگ و تمدن غربیان هستند و جهت رسیدن به ترقی باید آنها را الگوی زندگی خویش قرار داد و از آنها تقلید نمود.
با بررسی موارد فوق در می‌یابیم جامعه ایران آن دوران در واقع دچار آفات و آسیب‌هایی شده بود که فرهنگ اصیل اسلامی را هدف تهاجم خود قرار داده بود و نیروهایی کارآمد و متخصص را می‌طلبید تا جلوی این بحران عظیم را بگیرند و زمینه را برای احیای تفکر دینی و بازیابی هویت انسانی فرد فرد جامعه فراهم نمایند.
هرچند که عده‌ای از دانشمندان و خبرگان جامعه آن روز ایران برای از بین بردن این چالش قیام نمودند.
(رک: آسیب‌شناسی فرهنگی، اعظم رحمت‌آبادی به نقل از سایت باشگاه اندیشه، مورخ 28 /4 /1385)