موضوع : پادگان عشرت آباد محکمه تجدیدنظر ویژه
تاریخ سند: 14 تیر 1343
موضوع : پادگان عشرت آباد محکمه تجدیدنظر ویژه
متن سند:
شماره : 21 تیمسار سرتیپ قره باغی1 ریاست محترم و سایر هیئت دادرسان معظم پس از سلام انتظار من و قاطبه علماء اسلام از شما دادرسان محترم غیر از عدل نیست تبرئه قطعی آقایان حضرت حجت الاسلام سیدمحمود طالقانی و جنابان مهندس بازرگان دکتر سحابی و همراهان نشان افتخار و مدال معدلت است که بهتر از آن و گرانبهاتر از آن برای دادرسان محترم نیست چنان که انحراف از حق و عدول از عدل و عقل در پیشگاه خدای منتقم و مسلمین جرم نابخشودنی خواهد بود فاحکموا بالعدل والسلام حاجی میرزا خلیل مجتهد کمره ای پرونده طالقانی ارائه شود.دو نسخه رونوشت ...
و به پرونده مربوطه ضمیمه شود 26 /4 بایگانی شود 25 /4 750 ـ ع ـ ل
توضیحات سند:
1ـ عبّاس قره باغی، در سال 1297 ش در تبریز متولّد شد.اجدادش، اهل قره باغ بودند؛ پدرش از تاجران تبریز بود که در سال 1308 درگذشت.
وی، تحصیلات ابتدائی را در زادگاه خود و مدّتی در دبیرستان نظام تبریز گذراند.
در سال 1315، وارد دانشکده افسری تهران شد.
مدّتی با محمّدرضا پهلوی همدرس بود.
معلّمان فرانسوی، در دانشکده افسری، تدریس می کردند.
خدمت افسری را، از سال 1317 شروع کرد در جریان جنگ جهانی دوم، وی، فرمانده گروهان مسلسل ضدّهوائی بود.
در سال 1321، جزو افسران گارد شاهنشاهی شد؛ و در سال 1323، برای ادامه تحصیلات، راهی فرانسه شد.
بعد از بازگشت به ایران، در دایره عملیات رکن سوم ستاد ارتش، مشغول کار شد و در دانشکده افسری، تدریس می نمود.
در سالهای 52 ـ 1340، فرمانده تیپ بود.
مدّتی فرمانده لشکر پنج پیاده گرگان و در سال 1347، رئیس ستاد نیروی زمینی شد.
در جریان اختلاف ایران و عراق، به فرماندهی سپاه یکم کرمانشاه منصوب شد.
در سال 1353، به ژاندارمری آمد و تا شهریور 1357، در ژاندارمری بود.
از 5 شهریور تا 14 آبان 1357، در دولتهای شریف امامی و ارتشبد ازهاری، وزیر کشور شد.
در دولت نظامی، مدّتی سرپرست وزارت دارایی شد.
در تاریخ 14 دی 1357 در دولت شاپور بختیار، ریاست ستاد ارتش را به عهده داشت و در 22 بهمن 1357، پس از چند ماه مخفی شدن، به غرب پناهنده شد.
در سالهای 68 ـ 1358، علیه انقلاب اسلامی فعّالیت نمود ولی طبق معمول، کارش بی نتیجه ماند.
وی، در دوران انقلاب، در کشتار جمعی ملّت ایران، جزو فرماندهان قسّی القلب.
و همواره به دنبال سرکوب مردم بود.
او، در کتاب «اعترافات»، سعی نموده تا حدّی خود را تبرئه نماید ولی از لابه لای نوشته اش، شخصیّت حقیقی اش، هویداست.