سید محمد احمدی فرزند مصطفی
تاریخ سند: 27 فروردین 1342
سید محمد احمدی فرزند مصطفی
متن سند:
تهران – ساواک1 تاریخ:27 /1 /42اداره کل سوم2 شماره: ۱۸۶
سید محمد احمدی فرزند مصطفی به اتهام پخش اعلامیه و تحریک مردم علیه امنیت داخلی کشور دستگیر و برابر قرار شماره ۲۱۴/د مورخه 26 /1 /42 بازپرس دادسرای نظامی اصفهان بازداشت گردیده است.
صدقی
عیناً رمز و مخابره گردید. شرف‌الدین
توضیحات سند:
1- سازمان «ساواک» مأمور سرکوب و مقابله با مخالفان و مبارزات اسلامی ایران بود رژیم ساواک با «سیا» (سازمان امنیت آمریکا) و موساد سازمان امنیت اسرائیل) ارتباط داشت و بتدریج به یک سازمان مخوف تبدیل گردید. این سازمان که در واقع ادارۀ مرکزی «سیا» در خاورمیانه بود، تیم‌های تعقیب و مراقبت متعدد داشت. نخست برای به دست آوردن اطلاعات، دستگیرشدگان را به شکنجه‌گاه‌ها روانه می‌کردند و سپس آنها را به دادگاههای فرمایشی می‌سپردند و پس از حکم دادگاه (که از پیش معلوم بود) متهمان را به زندانهای مخوف می‌افکندند. قساوت و بیرحمی ساواک بدان حد بود که دبیرکل سازمان عفو بین‌المللی در سال ۱۳۵۴ ﻫ ش اعلام کرد:«کارنامه هیچ کشوری در جهان سیاه‌تر از کارنامه ایران در زمینه حقوق بشر نیست... جلادان ساواک علاوه بر شوک الکتریکی و ضرب و شتم مخالفین، از انواع وحشی‌گری‌ها استفاده می‌کردند، که از آن جمله فرو بردن بطریهای شکسته به نشیمنگاه، پوشاندن کلاه خودهای ویژه، مورد تجاوز جنسی قرار دادن زندانیان، تجاوز به دختر فرد دستگیر شده در مقابل چشم وی جهت گرفتن اعتراف و... نمونه‌هایی از این وحشیگریهاست.» اعمال و رفتار ساواک از دید شاه پنهان نبود. این سازمان در سال ۱۳۵۷ به دست مردم مسلمان ایران از میان رفت و شکنجه گران آن در دادگاههای انقلاب به کیفر رسیدند.
برای کسب اطلاعات بیشتر رجوع کنید به روزنامه آیندگان مورخه 18 /1 /58؛ انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن، ص ۴۹۱. ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج ۱، ص ۳۷۹.
۲- اداره کل سوم یا اداره امنیت داخلی ساواک مهمترین دستگاه سرکوب بود، این اداره تقریباً ۱۰ در صد پرسنل منظم سازمان را در اختیار داشته و به ۵ بخش تقسیم می‌شد. نخستین بخش تحقیقات و عملیات مسایل چند گروه و سازمان کلیدی مخالف را زیر نظر داشت؛ نظیر روحانیت دانشجویان و ایرانیان خارج از کشور، جبهه ملی و احزاب مربوط به آن و گروههای کمونیست. بیشترین بار سرکوب بر عهده این بخش بود. بخش دوم روی افکار عمومی و نهادهای همگانی کار می‌کرد. شامل مطبوعات، عشایر، سازمانهای کارگری و دهقانی، احزاب سیاسی وابسته به دولت، مدارس و دانشگاه‌ها و دستگاه‌های دولتی این بخش گرچه تا اندازه ای فعالیت عملیاتی داشته‌اما کار کرد اصلیش گردآوری اطلاعات درباره این نهادها و اعضای آنها بود.
بخش سوم، اسناد بخش امنیت داخلی را نگهداری می‌کرد. بخش چهارم مسئول فعالیت‌های ویژه ای چون سانسور، ترویج افکار، آموزش و عملیات ویژه و مسائل حقوقی از قبیل بازجوئی بود. اداره امنیت داخلی چهار زندان را اداره می‌کرد. از جمله زندان معروف باغ مهران که گفته می‌شود دارای اتاقهای شکنجه و حیاط اعدام بود. زندان اوین به وسیله اداره ضد اطلاعات اداره می‌شد. اداره امنیت داخلی با سایر ادارات ساواک با شاخه‌های عملیات ساواک و گاه با پلیس ژاندارمری و واحدهایی از نیروی مسلح همکاری نزدیک داشت. بخشهای اول و دوم آن برای گردآوری اطلاعات درباره گروه‌ها و نهادهای مربوط به خود و عملیات علیه آنها روی همکاری با شاخه‌های عملیاتی ساواک و شبکه گسترده خبرچینان محلی آنها تکیه داشت. این اداره از جهت دستیابی به اطلاعات درباره دانشجویان و ایرانیان دیگری که در خارج زندگی می‌کردند و مراقبت از گروهای سیاسی ایران که در خارج فعالیت می‌کردند به اداره‌های عملیات و اطلاعات خارجی اتکای فراوان داشت. به همین نحو مرکز اسناد به عنوان منبع اطلاعات درباره چهره‌های مخالف ارزش قابل توجهی داشت.
اداره ضد اطلاعات، اطلاعاتی درباره تماس بین گروهای مخالف داخلی و سازمانهای خارجی تهیه می‌کرده اداره خدمات فنی- اداری گروه مراقبتی بود که مکالمات تلفنی را کنترل می‌کرد و نیز انواع دیگر مراقبت را برای اداره امنیت داخلی انجام می‌داد و مأمور تدارک انواع تجهیزات پیشرفته از جمله تجهیزات ارتباطی و مراقبتی برای اداره امنیت داخلی بود.
اداره امنیت داخلی ساواک با پلیس ژاندارمری و واحدهایی از نیروی مسلح مبادله اطلاعات و ع ملیات مشترک داشت. برجسته‌ترین مورد این گونه همکاری کمیته مشترک ضد‌خرابکاری پلیس - ساواک بود که در دهه ۵۰ برای عملیات مشترک علیه گروههای چریکی ایران تأسیس شد. روزشمار انقلاب اسلامی ج ۱ صص ۲۰ - ۱۹