موضوع: سخنرانی‌های حاجی سیدعباس ابوترابی واعظ
تاریخ سند: 3 بهمن 1342
موضوع: سخنرانی‌های حاجی سیدعباس ابوترابی واعظ
متن سند:
شماره: 11063 /5 از: شهربانی قزوین به: شهربانی کل کشور .تیمسار ریاست محترم اداره اطلاعات طبق گزارش دایره مربوطه ساعت 13 روز 1 /11 /42 واعظ نامبرده که فرزند آقای آیت‌الله حاجی سید ابوتراب ابوترابی مجتهد قزوینی ساکن قم کوچه حرم منزل شخصی شغل مدرس در حوزه علمیه قم می‌باشد در مسجد سلطانی1 به منبر رفته ضمن سخنرانی مذهبی و خواندن چند جمله احادیث به زبان عربی، جملات را ترجمه نموده که پادشاه باید سه خصلت داشته باشد، اول داشتن رحم.
دوم جلوگیری نمودن از کشف حجاب2.
سوم رفع ظلم.
سپس اضافه نموده که طبق دستور پیغمبر اکرم(ص) چنانچه پادشاهی ظلم کرد خاک بر سر آن پادشاه باید ریخت.
مشارالیه اهل قزوین و ساکن قم می‌باشد که اهالی شهر همه ساله وی را جهت اداء نماز جماعت و موعظه در ماه مبارک رمضان به قزوین می‌آورند که در سال جاری نیز طبق معمول او را به قزوین آورده‌اند و در موقع ابلاغ امریه شماره 13680 /197786 /65 -12 /10 /42 به اهل منبر در قزوین حضور نداشته و در روز مزبور به منبر رفته پس از اظهارات فوق، وی را به شهربانی دلالت با اخذ تعهد کتبی تذکرات لازمه به وی داده شد که جز امور دینی مطالب دیگری در بالای منبر ایراد ننماید.
رئیس شهربانی قزوین .
سرهنگ ابراهیم فریدی گیرندگان: جناب آقای فرماندار شهرستان قزوین جهت استحضار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت قزوین جهت استحضار حاج سید عباس ابوترابی احضار و مصاحبه با او به عمل آمده و سوابق وی نیز تکمیل گردید
توضیحات سند:
1.مسجد سلطانی، یکی از بزرگترین و باشکوه‌ترین مساجد ایران است که با 14000متر مربع مساحت، از نظر گستردگی صحن و شبستان‌ها، شیوه معماری و استواری بنا، در قزوین و ایران منحصر به فرد به شمار می‌رود.
سه در ورودی شمالی، غربی و شرقی با سردرهای رفیع و شکوهمند، که با کاشی‌های لاجوردی و خطوط ممتاز نستعلیق و ثلث آراسته‌اند، به حیاط وسیعی باز می‌شوند که به شکل مربع مستطیل از شمال به جنوب گسترده است و حوض سنگی بزرگی در میانه آن، ایوان‌های بلند شمالی و جنوبی را به آسمان انعکاس می‌دهد.
این مسجد از جمله کانون‌های مهم انقلاب اسلامی است که در شبستان‌های آن، عموماً علمای معروف شهر، نماز می‌گزاردند و هم اکنون نیز نماز جمعه در این مکان مقدس برپا می‌گردد.
2.
رضاخان، که مأمور اجرای برنامه‌های دین ستیزی بود، پس از آنکه پایه‌های حکومت خود را محکم کرد، در ابتدا قانون لباس متحدالشکل را عملی نمود و پس از آماده سازی زمینه ها، در سال 1314ش، پس از بازگشت از سفری که به ترکیه داشت، ضمن شرکت دادن همسر و دختران خود در مراسم 17 دی، به صورت بی‌حجاب، دستور کشف حجاب اجباری را در کشور صادر کرد.
این فرمان، خشم شدید مردم متدین و اعتراض علماء و روحانیون را برانگیخت.
آیت‌الله حاج حسین طباطبایی قمی(ره)، به حال اعتراض از مشهد به تهران آمد و در جوار حرم حضرت عبدالعظیم(ع) منزل کرد؛ مردم به محض آگاهی از ورود ایشان، از محله‌های مختلف تهران به سمت حرم حضرت عبدالعظیم(ع) شتافتند.
اجتماع مردم، رضاخان را هراسان کرد و دستورداد که از ورود مردم به حرم جلوگیری کنند و آنجا را به محاصره خود در آورند.
خبر محاصره‌ی جایگاه آیت‌الله سیدحسین قمی، به مشهد رسید.
مردم اجتماع عظیمی در صحن نو حضرت امام رضا علیه السلام نمودند که بلافاصله دستور به گلوله بستنِ مردم در صحن صادر شد.
پس از این واقعه، شیخ محمد تقی بهلول، واعظ معروف خراسانی از مردم داغدار خواست که در مسجد گوهر شاد جمع شوند.
چون خبر این اجتماع بزرگ به رضا خان رسید، به مأموران خود دستور داد به هیچکس رحم نکنند و مردم را با آتش مسلسل متفرق کنند.
مأموران بر روی اجتماع عظیم مردم در مسجد گوهرشاد آتش گشودند و سپس بی‌رحمانه پیکر شهدا و حتی مجروحان را در کامیونها ریخته به بیرون شهر بردند و دسته دسته در خندقی دفن کردند.
این خندق به «قتلگاه» مشهور شده است.
ر.ک: کوثر، ج2، ص477 و تغییر لباس و کشف حجاب به روایت اسناد ساواک، تهران، 1378