موضوع: تشکیل دسته عزادارى در روز عاشورا
تاریخ سند: 4 اردیبهشت 1344
موضوع: تشکیل دسته عزادارى در روز عاشورا
متن سند:
تاریخ:4 /2 /44موضوع: تشکیل دسته عزادارى در روز عاشورا
برابر اطلاع عده‌اى از اهالى اصفهان به آقایان حاج آقا حسین خادمى و حاج آقا رضا روضاتى و سید ضیاء علامه1 که از روحانیون مخالف مى‌باشند مراجعه و از اشخاص مزبور خواسته‌اند تا براى تشکیل دسته عزادارى روزهاى عاشورا که از مسجد سید به مسجد شاه یا از مسجد شاه به مدرسه چهار باغ مى‌روند دستور صادر نمایند. ضمناً با رؤساى انتظامى تماس و نظر آنان را براى انجام این عمل جلب نمایند.
توضیحات سند:
1ـ آیت‌اللّه سید ضیاءالدین علامه فانى در سال 1291 ﻫ.ش در اصفهان متولد و در طفولیت پدر عالم خود را از دست داد و آموختن قرآن را از سن پنج سالگى شروع نمود و به تحصیلات خود تا مقطع دبیرستان ادامه داد و در کنار علوم جدید به فراگیرى علوم حوزوى اهتمام ورزید. از پزشکان ایرانى و فرانسوى زبان فرانسوى را فراگرفت و شروع به تحصیل در رشته پزشکى دهان و دندان نمود و موفق به اخذ دکترى این رشته با رتبه عالى شد و اقدام به تأسیس مطبى در اصفهان نمود که با استقبال عمومى روبرو شد و پس از حادثه‌اى شغل مزبور را کنار گذاشته و ابتدا در حوزه‌اصفهان مشغول به تحصیل شد و سپس عازم حوزه قم گردید. در سال 1325ـ1326 انجمن تبلیغات مذهبى را در محل کتابخانه عمومى مدرسه چهار باغ تأسیس و به امر به معروف و نهى از منکر مى‌پرداخت و در این زمان روزنامه نداى دین را منتشر کرد. در زمان ملى شدن نفت نماینده آیت‌اللّه کاشانى در اصفهان بود. در سال 1331 به نجف مشرف و حدود 10 سال مشغول به تحصیل و موفق به اخذ اجتهاد شد. وى از محضر اساتید بزرگى نظیر مرحوم شیخ محمد رضا کلباسى، شیخ محمود مفید، آیت‌اللّه سید على بهبهانى، حاج آقا رحیم ارباب، آیت‌اللّه سید شهاب‌الدین نجفى مرعشى، آقا بزرگ تهرانى، آیت‌اللّه حاج سید ابوالقاسم خوئى، آیت‌اللّه سید محسن حکیم، عبدالهادى شیرازى و... بهره برد.از آثار بجاى مانده از ایشان مى‌توان به کتاب‌هاى ضیاء الدرایه، تصحیح و تحشیه و تکمیل کتاب مجمع‌الرجال
قهپایى در 7 جلد، ضیاءالقارى،
تصحیح، تحشیه و تحقیق کتاب مستطاب وافى (حدود بیست جلد) و تفسیر ضیاء اشاره نمود.
وى همزمان با نهضت حضرت امام(ره) به ایران عزیمت و با سخنرانى، صدور بیانیه و اعلامیه از نهضت روحانیت حمایت نمود آیت‌اللّه علامه یکبار توسط ساواک احضار و مورد بازخواست قرار گرفت و همواره از اقدامات انقلابى پشتیبانى مى‌کرد. آیت‌اللّه علاّمه در سال‌هاى پایانى عمر باتفاق همسرش به خاطر تربیت فرزندانى شایسته به عنوان پدر و مادر نمونه شناخته شدند. سرانجام در سال 1377 به دیار باقى شتافت و در جوار علامه مجلسى(ره) به خاک سپرده شد.