موضوع : آقای ولیان وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستائی
تاریخ سند: 7 تیر 1348
موضوع : آقای ولیان وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستائی
متن سند:
به : 322 از : 312 شماره : 213 /312 از یکسال پیش باینطرف همه هفته شبهای جمعه آقای ولیان وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستائی باتفاق سرلشگر مصطفی امجدی ـ سرتیپ بازنشسته بابا امجدی ـ سرگرد امینی1 (داماد امجدی) و فریدون فرخ نیا مدیر کل اداری وزارت اطلاعات باتفاق خانمهای خود در یکی از هتلها یا رستورانها با هم شام صرف مینمایند.این عده در زمستانها در شومینه و در تابستانها در هتل دربند جمع میشوند.
در مهمانی شب جمعه اخیر (5 /4 /48) که در هتل دربند تشکیل شده بود علاوه بر افراد مذکور و خانمهای آنها شخصی بنام میردامادی با همسر خود نیز شرکت داشته است.
این جلسات ظاهرا جنبه دوستانه و خانوادگی دارد.
رونوشت برابر اصل است اصل در 224911 جلد 2
توضیحات سند:
1ـ غالب دوستان و همپالگی های ولیان از مقامات ارتش بودند یا از امرای ساواک فردوست در خاطرات خود، در خصوص سرلشگر مصطفی امجدی، سرتیپ بابا امجدی که برادر بودند و از امرای ارتش می گوید: «چهارمین دوره ساواک، که دوره زوال و سقوط این سازمان است، ماه های آخر سلطنت محمدرضا را دربر می گیرد و با برکناری نصیری و معتضد و ریاست مقدم آغاز می شود و سرانجام با انقلاب 22 بهمن حیات حدود 22 ساله این سازمان پایان می یابد.زمانی که وارد ساواک شدم، تیمور بختیار در این سازمان محبوبیت عجیبی داشت.
مقامات عالیرتبه ساواک و مدیران کل همه دوران خوشی را در کنار بختیار بودند و سرتیپ علوی کیا، دلال بختیار محبوب همه بود و به ویژه سرتیپ مصطفی امجدی و سرلشگر امجدی فریفته و خدمتگزار واقعی بختیار بودند.
خود پاکروان نیز نسبت به بختیار علاقه خاصی داشت و او را یک افسر شجاع عشایری می دانست.
حدود 10 روز پس از ورود به ساواک، از کنگرلو درباره سرهنگ زیبایی سؤال کردم.
در آن موقع زیبایی شهرت وسیعی در شکنجه و قساوت پیدا کرده بود.
به علاوه اینکه از هواداران جدی بختیار بود.
سرهنگ زیبایی را احضار کردم و به خدمت او در ساواک پایان دادم.
دومین قدم، برکناری امجدی از ساواک بود.
من از این کار اکراه داشتم، زیرا با هر دو برادر سال ها دوست بودم و به کرات چه مصطفی امجدی و چه برادرش (سرلشکر) مرا به خانه شان دعوت کرده بودند.
هر دو برادر در زمانی که استاد دانشگاه جنگ بودم، دانشجویم بودند و همه روزه آنها را می دیدم و به خصوص با مصطفی الفتی داشتم.
به هر حال حادثه 15 خرداد 42 پیش آمد و محمدرضا از بی اطلاعی و غافلگیری محض ساواک ناراحت شد.
در آن زمان بختیار در بیروت بود و محمدرضا می ترسید که شاید این ماجرا توطئه یک کودتا باشد و مصطفی امجدی، که مدیر کل سوم یعنی مسئول مستقیم امنیت کشور بود، به عمد او را بی اطلاع گذارده باشد.
مصطفی امجدی (سرتیپ) هواخواه جدی بختیار بود و این علاقه خود را پنهان نمی کرد.
حدود ساعت 8 شب 15 خرداد 42، در ملاقاتی که من و اویسی با محمدرضا داشتیم، دستور برکناری امجدی را داد و من فردای آن روز وی را برکنار کرده و مقدم را جایگزین او نمودم، ولی به امجدی قول دادم که پس از گذشت چند ماه در محل دیگری شغل مناسبی برایش پیدا خواهم کرد.
او تشکر کرد و من نیز به وعده خود وفا کردم و مدتی بعد ترتیبی دادم که رئیس یکی از مناطق سه گانه شیلات شمال شود.
(ر.ک : ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 1، صص 424 ـ 425 نیز برای آگاهی بیشتر بنگرید به طلوعی، محمود، بازیگران عصر پهلوی، ج 2 صص 984 ـ 992)