اطلاعیه موضوع: اظهارات آقای سید محمد علی قاضی طباطبایی
تاریخ سند: 16 آبان 1342
اطلاعیه موضوع: اظهارات آقای سید محمد علی قاضی طباطبایی
متن سند:
شمـاره: 5489 طبق اطلاع و اصله از تبریز ساعت 1900 روز 15 /8 /42 آقای سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی، پس از انجام مراسم نماز در مسجد شعبان اظهار داشته مسلمانان باید جهاد نمایند البته جهاد نه تنها با شمشیر و سرنیزه است با مال و پول هم می توان جهاد نمود مسلمانان باید در مقابل ظلم و ستم ایستادگی نمایند چرا از دیدن مامور سازمان امنیت می ترسید چنانچه مشاهده گردید کافرین دو نفر جوان رشید مسلمان را چطور تیرباران کردند1 آنها در راه دین شربت شهادت نوشیدند در موقع تیرباران خنده از لبشان دور نمی شد و می گفتند ما در راه دین کشته می شویم و علاوه نمود من و تمام روحانیون تبریز به روح دو نفر مذکور درود می فرستیم و به خانواده آنها تسلیت می گوئیم ای مسلمانان بدانید آنها ولگرد نبودند مسلمان با شهامت وثروتمند بودند چرا آنها نترسیدند.اضافه کرد ای طیب و حاج اسمعیل رضائی روح شماها زنده است ما هم پشت سر شماها خواهیم آمد با این وضع مسلمانی نمی شود و نمی توان در مقابل دستگاه پلید ایستادگی نمائیم ما نیز باید مثل طیب و رضائی مقاومت بخرج داده و از آنها مسلمانی را سرمشق بگیریم.
چرا روحانیون شهرستانها را دستگیر کرده و به سازمان می برند و می گوئید چرا طومار بر علیه دولت امضاء کرده اید؟ پس چرا به ما نمی توانید بگوئید ما که بامضاء چند نفر از روحانیون تبریز اعلامیه داده ایم.
یک نفر روحانی از طهران به من نوشته است شماها با دستگاه حکومت مبارزه نکنید این جریانات بما مربوط نیست ای بی دین چرا جلوی ما را می گیری؟ ما باید مبارزه کنیم چرا ایران در زیر پای خارجیها مانده است؟ پس چرا به کشور شوروی که به آن بزرگی است کسی نمی تواند قدم بگذارد.
ای حکومت چرا همیشه از قرآن دم می زنید.
مگر مسلمان دو نفر جوان بیگناه را تیرباران می کند.
مگر از دین پشتیبانی کردن قدغن است؟ چرا آنهائیکه از زیرزمینها آمده به ما حکمرانی می کنند؟ ساعت 20 بیانات نامبرده خاتمه یافت و مراتب جهت طرح در کمیته اطلاعاتی به استانداری و ساواک اعلام گردیده است.
بررسی شد در پرونده محمدعلی قاضی طباطبایی بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ اشاره به حادثه تأسف بار سال 42: این حادثه، اعدام دو تن از مبارزان به جرم شرکت در وقایع پانزده خرداد، در سحرگاه یازدهم آبان 42 است.دو تن از مبارزان به نامهای طیب حاج رضائی و حاج اسماعیل رضائی به جرم شرکت در نهضت 15 خرداد در یازدهم آبان سال 42 اعدام شدند.
طیب در ماجرای 15 خرداد دارو دسته شعبان جعفری (مشهور به بی مخ) را که به نفع حکومت شاه گروهی را به دنبال خود راه انداخته بود، متواری ساخت.
حاج اسماعیل رضایی نیز از مردان مؤمن و آزاده تهران بود.
رژیم با اعمال شکنجه های روحی و جسمی از این دو تن می خواست که اعلام دارند از امام پول گرفته اند.
سرانجام چون مقاومت آنها را مشاهده کردند هر دو را با شکنجه به قتل رساندند.
در پی پخش خبر شهادت این دو تن، حوزه علمیه و دروس دینی تعطیل، و در هفتم شهادت آنان جمعی از مبارزان سرشناس و متدین بازاری و روحانی با عنوان«هیأتهای مؤتلفه اسلامی» اعلامیه ای صادر کردند.
در بخشی از این اعلامیه آمده بود: «...
در سحرگاه دوشنبه دو تن از دلیرترین فرزندان ایران که با تحمل سخت ترین شکنجه های طاقت فرسا و غیرانسانی حاضر نشده بودند نسبتهای خلاف حقیقت سازمان امنیت را به روحانیت بپذیرند به جرم علاقه به دین زیر رگبار گلوله نوکران خون آشام اجانب جان سپردند، اما نامشان زینت بخش صفحات تاریخ مبارزات ضد بیگانه گردید.
» در خصوص تبعیدی های بندرعباس و محبوسان تهران، متذکر می شویم که تعداد دستگیرشدگان در ماجرای طیب و حاج اسماعیل هفده نفر بودند که دادستان دادگاه نظامی برای هر هفده نفر تقاضای اعدام کرد.
در دادگاه بدوی پنج نفر محکوم به اعدام می گردند که از این عده در دادگاه دوم سه نفر از اعدام نجات می یابند.
جمعی از دستگیرشدگان تا زمان پیروزی انقلاب درحبس بودند.
به نقل از اعترافات یکی از شهود محاکمه، سپهبد دولّو قاجار (محکوم کننده طیب و حاج اسماعیل) در دادگاه انقلاب اسلامی تهران مندرج در روزنامه جمهوری اسلامی، تاریخ 4 /9 /1358.